2019: Florida – week 2

Donderdag 7 februari 2019

We zijn hier nu een week. Morgen begint de HamCation 2019 en vandaag gaan we vast kijken waar het is, onze kaarten ophalen etc. We gaan meehelpen als volunteer, vrijwilliger. Dat is hier zo de gewoonte en levert ons behalve gratis toegang ook een kijkje achter de schermen op. Peter en Lidy zijn er al en vangen ons op. We worden aan allerlei mensen voorgesteld, en Peter laat ons het terrein zien. We worden rond gereden in een golfkar. Van lopen houden ze hier niet zo, het is ook al vrij warm, blij dat ik de korte broek aan heb. En ja, dit is het land van de dikke mensen.

we worden voorgesteld aan de Voorzitter John Knott N4JTK en de Vice Voorzitter Michael Cauley W4MCA van de Orlando Amateur Radio Club

Het onderkomen van de afdeling security. Hier zijn Aloys en Dick ingedeeld

als je iets verdachts ziet moet je dat doorgeven via de porto. Er is politie aanwezig op het terrein

Vrijdag 8 februari 2019

Dit is de dag dat we meedraaien als volunteer, we krijgen allemaal een taak. Aloys en Dick zijn ingedeeld bij security, zij moeten toezicht houden bij de tailgate. Dat is de kofferbak verkoop. Jenny wilde meehelpen in de keuken, en ik mag gratis T-shirt uitdelen. Aldus geschiedde.

Lidy heeft me hier afgezet met mijn spullen

’s Avonds gaan we met zijn zessen eten bij Millers Ale house

Zaterdag 9 februari 2019

Vandaag zijn we vrij om rond te kijken. Jenny assisteert wederom in de keuken, ik ga samen met Aloys en Dick op stap maar al snel ben ik ze kwijt. Dan scharrel ik zelf wel wat rond, wel zo handig. Ik bewonder de RV’s, er staan echte airstreams en slide-outs en zelfs een Dutch Star. Geen idee wat dat is maar het klinkt wel goed. Er staan mooie oude radio’s, er zijn lezingen etc.

Op zaterdagavond vindt er een sjiek diner plaats, als dank voor de inspanningen van de vrijwilligers. Niet iedereen wordt uitgenodigd, het is speciaal als je er bij mag zijn. En dat waren wij ! Het eten was heerlijk, de mensen aardig, en er waren 2 tekenaars die cartoons maakten. Waarvan akte.

Chairman en vice-president John en Michael

Zondag 10 februari 2019

De laatste dag van de HamCation, wij gaan assisteren bij het opruimen maar dat is pas om 2 uur. Dus drinken we eerst koffie, en kijken nog wat rond. Ik koop een nieuwe callbadge, en een paar mooie indiaanse oorbellen voor mezelf. Na het opruimen doen we boodschpapen bij Publix, om zelf te koken.

Maandag 11 februari 2019

Morgen willen we naar het Kennedy Space Center, vandaag hebben we tijd genoeg om het oude centrum van Orlanda te bekijken. Met name het oude treinstation in Churchstreet is bewaard gebleven. Mooi: echte oude gaslantaarns hangen hier nog en de gasvlam brand. In de binnenstad wonen nu ca 250.000 mensen, in het hele gebied 2,3 miljoen. Dat betekent dat er intussen behoorlijk wat is bijgebouwd, zo blijkt als we gaan kijken. Vervolgens rijden we een rondje om Disney World, maar er valt niks te zien behalve de ingang. Bij een groot meer eten we onze boterhammen op, en bekijken een Amerikaanse woonwijk. Ze hebben hier gieren, het schijnt dat ze de resten opeten van wat alligators laten liggen maar deze is aan een eekhoorntje bezig dat waarschijnlijk door een auto is geraakt. Terwijl de ene aan het eten is, moeten de 2 anderen op hun beurt wachten. Onderweg passeren we een echte schoolbus, mooi! ’s Avonds gaan wet eten bij de Brazilian Steakhouse, heerlijk. En ze hebben een soort frieten gemaakt van cassave. Op weg naar huis zien we reclame om te komen schieten met machinegeweren. Rare jongens die Amerikanen.

Churchstreet. Hier was vroeger een treinstation gebouwd in 1883. In 1926 werd het overgenomen door Amtrak, tot 1972 werden hier kaartjes verkocht en goederen opgeslagen.

Joseph Bumby was afkomstig uit Engeland, kwam naar America in 1873. Bumby opende zijn eerste winkel in 1886 in Church street. Zijn zonen zetten de zaak 80 jaar voort tot 1966

Hij begon met de verkoop van hooi, graag en kunstmest tot in 1883 het station werd gebouw. In 1886 heeft Bumby dit warenhuis laten bouwen in Art Deco stijl

Oude gaslantaarns, ze werken nog steeds.

Sommige bomen hebben hier baarden, een soort mos

Schieten met echte machinegeweren, wie wil dat nou niet?

Dinsdag 12 februari 2019

Vandaag gaan we naar het Kennedy Space Center. Vroeg weg, dan hebben we veel tijd om rond te kijken. Je gaat met een bus die je over het terrein rondrijdt en naar het bezoekerscentrum Apollo/Saturn V brengt. Daar wordt je dan afgezet en mag je lekker rondkijken. Terug ga je ook weer met de bus. Onderweg legt de chauffeur uit waar je langs komt, o.a. de hangar waar de raketten gebouwd worden en de rails waarover ze getransporteerd worden met een snelheid van 1 mijl per uur naar het lanceerplatform. Dit lanceerplatform is nog steeds in gebruik. In het bezoekerscentrum zie je een echte Saturn V raket, een waarmee de eerste mensen op de maan zijn geland. In een andere hal zien we de echte Atlantis Space Shuttle, je kunt in de cockpit zitten (zie foto) En een foto van Owen Garriot W5LFL, die in 1983 toestemming kreeg om vanuit de Space Shuttle Colombia verbindingen te maken met radiozendamateurs op aarde via de 2-meterband. Ook Wubbo Ockels had een roepnaam: PE1LFO.

Op Jaspa’s Journal kun je lezen hoe hij het vond om op 10 mei 2014 de lancering van de Atlantis mee te maken. Later dat jaar bezoekt hij de tentoonstelling waar hij de Saturn V raket van dichtbij gaat bekijken: lees hier. Met mooie foto’s.

Meer over het ontstaan en het einde van de Amerikaanse ruimteveren lees je hier: Space shuttle het einde van een tijdperk

in de bus draaien ze ook film met toelichting

door de hoge deuren moet de raket naar buiten

over dit grindbed wordt hij dan vervoerd

het lanceerplatform dat nog steeds in gebruik is voor testvluchten

de Saturn V raket is een draagraket die bestaat uit 3 trappen.

het is grootste raket ooit gebouwd ontworpen onder leiding van Werner von Braun

Kennedy houdt zijn beroemde “maan”speech”

De F-1 motor, ontworpen door Wernher von Braun en gebouwd door Rocketdyne, is de krachtigste raketmotor die ooit gebouwd is. Er zijn er vijf nodig om een Apollo-Saturnus V omhoog te krijgen.

Now it is time to take longer strides–time for a great new American enterprise–time for this nation to take a clearly leading role in space achievement, which in many ways may hold the key to our future on earth.

Het ruimteveer Atlantis of Space shuttle

Zijn laatste vlucht was in juli 2011s in juli

De lancering van het ruimteveer Atlantis op 8 juli 2011 markeert het einde van een tijdperk. Het is de allerlaatste vlucht van een shuttle. Na Atlantis vlucht worden de ruimtependels definitief buiten dienst gesteld. Voor bemand vervoer naar het ISS zijn ze een onbekend aantal van de komende jaren afhankelijk van de Russische Sojoez

Als we thuis zijn gaan we nog even eten bij de Italiaan

Woensdag 13 februari 2019

Dit is de dag voor ons vertrek. Dat betekent alles bij elkaar zoeken en proberen in de koffers te proppen, en nog wat laatste boodschappen en dat moet natuurlijk ook mee… van die dingen.’s Avonds gaan we nog een keer met zijn allen uit eten, deze keer in het Outback Steakhouse.

Fotoos van Dick overzetten en bekijken. Koffer ligt op bed maar nog niet dicht…

Veel TV schermen, dat vinden ze hiet normaal

alle wijn die niet is opgedronken moet we weggooien dus ik doe mijn best

Donderdag 14 februari 2019

Het is al weer voorbij, time flys when you’re having fun. We gaan beginnen aan de thuisreis. Op tijd opstaan, op tijd de auto inleveren, op tijd inchecken. Maar ja, het vliegtuig wacht vast niet op ons dus vooruit met die geit.

we verlaten ons onderkomen van deze vakantie

omdat we te vroeg zijn, kijken we hier even rond

Vrijdag 15 februari 2019

We zijn vertrokken op donderdag 14 februari, we komen aan op vrijdag 15 februari. Op de heenreis deden we er 10 uur over met ca 800 km p/u, op de terugweg gingen we harder ca 1000 km p/u. We maakten een tussenstop in Miami, maar mochten blijven zitten. Echt grappig vond ik het allemaal niet, om 4 uur vertrokken we uit Orlando en om 7 uur uit Miami. En het inchecken ging ook al niet vlotjes, zakken leeg, schoenen uit, etc. Toen werd ik er uit gepikt, mocht bij mijn koffertje komen staan en iemand begon er in te graaien. Op de X-ray zagen ze bolletjes of zo, dat waren ladertjes voor de telefoon…..Maar goed bij aankomst waren al onze spullen nog heel en compleet en alles OK. Dus behalve dat het lang duurde is het toch allemaal prima verlopen en kunnen we terugkijken op een hele bijzondere, mooie en geslaagde vakantie en een eerste kennismaking met America. We komen graag nog eens terug.