Week 3

De foto's zijn aanklikbaar voor een groter (en soms verrassend) formaat!

Zaterdag 12 juli
We verlaten de camping om 10.30 uur, en gaan eerst even boodschappen doen in Vilhelmina. Dat kost op deze zaterdagochtend uiteindelijk meer tijd dan we hadden verwacht. Femma kijkt uitgebreid rond in supermarkt en warenhuis, ik bekijk er tegenover een soort motortentoonstelling. Het is er heel gezellig en de organisatie drukt me een gekleurd papier in de handen: ik mag stemmen! Dat ik toerist ben geeft niet, ik kan er een prijs mee winnen, wordt me verzekerd. Uit elke categorie (custom, toermotoren, klassiekers en brommers) kies ik welke ik het mooiste vind.

Op een veldje ernaast is een rockband aan het opbouwen. Ze testen het geluid en opeens ziet de gitarist mij staan met mijn camera. Ah, iemand die het geluid kan beoordelen! Via de geluidsinstallatie word ik in het Zweeds toegesproken. "I speak English", roep ik terug "and the sound is perfect!" De bandleden kijken verheugd.
Het is al twaalf uur geweest als we Vilhelmina verlaten. We inventariseren camperplekken voor de Campersite, doen een paar geocaches en slaan aan het eind van de middag ons kamp op aan een verlaten meertje. We maken macaroni én een kampvuur.
Vandaag gereden: 186km.

Zondag 13 juli
Op tijd op, en vroeg vertrokken: 09.30 uur. Opnieuw inventariseren we onderweg een groot aantal mooie camperplekken voor de Campersite en doen we een paar geocaches. We passeren de poolcirkel bij Jokkmokk. Die geocaches brengens ons in Jokkmokk bij het oudste, nog in bedrijf zijnde Samen kerkdorpje. Een verzameling houten huisjes, eigendom van Samen-families (Lappen zoals wij ze meestal noemen) waarin kan worden overnacht bij feesten en gelegenheden, ceremonies of kerkbezoek.

We zien ook meer rendieren langs (en op) de E45. Tot twee keer toe zelfs een hele kudde. Aan het eind van de middag is het dan bijna raak: terwijl ik (met 80km/uur) rechts van de weg iets lees op een bord, steekt er van links een middelgroot rendier de weg over. Ik zie 'm te laat en ga vol in de remmen. Rendier schrikt ook, gaat ook vol in de remmen, glijdt uit en belandt op zijn snuit op het asfalt! Dit ongeveer ter hoogte van de middenstreep en ik kan er nog net omheen sturen... In de spiegel zie ik het dier overeind krabbelen en zijn weg vervolgen. Ik tril nog een beetje na, achter het stuur, dit was een akelige ervaring. De auto had het wel overleefd, maar het rendier...?
In Porjus, aan het eind van de middag, blijven we staan op een klein schiereilandje. Een soort camperplek voor één camper ;-)
Vandaag gereden: 378km.

Maandag 14 juli
Een zonovergoten ochtend, strakblauwe lucht. We treffen het met het weer: in de afgelopen 2 weken nog slechts één ochtend met regen gehad. Het is 09.00 uur en buiten (in de schaduw onder de auto) al 22,8 graden. De spoorweg waar we naast geparkeerd staan is de beroemde "Inlandbanan", de verbinding tussen Göteborg en Gällivare, meer dan 1400km! De trein komt slechts één keer per dag langs. Op de achtergrond de grote stuwdam.

We bezoeken de oude Porjus-waterkrachtcentrale. Om 10.00 uur gaan ze open en wij staan als enigen op de stoep. We krijgen dus een privé rondleiding van een aardig, maar bloednerveus Zweeds meisje. We vinden de geocache bij de stuwdam, snuffelen even wat rond in de plaatselijke winkel van sinkel, een soort handelspost, en vervolgen onze weg naar het noorden.
In Gällivare, de laatste behoorlijke plaats hier in het "barre noorden" doen we boodschappen en gebruiken we iemands internet. In Kiruna kijken we ook nog even rond, besluiten er niet te blijven en zwaaien af naar het oosten: richting de bergen én Noorwegen! Buiten Kiruna vinden we een picknickplek aan een rivier die ook geschikt is om te overnachten.
Vandaag gereden: 211km.

Dinsdag 15 juli
Vroeg op stap, én aan deze weg weten we een paar caches! Om 09.10 uur de eerste gevonden, om 09.30 uur de tweede. De weg slingert langs mooie meren, in de verte lonken de bergen van het Abisko Nationaal Park, met besneeuwde toppen.
In Abisko zelf, nog slechts enkele tientallen km's voor de grens, doen we de laatste boodschappen in Zweden. Wij niet alleen: ook veel Noren doen hier inkopen, die vormen zelfs 90% van de klanten volgens een supermarktmedewerker! Mooie varkenslapjes, net filet, voor minder dan een euro per stuk. Handig, ook voor bij de rijst. Daarvan passen er nog wel een aantal in het vriesvakje! Daarna, toch een beetje zenuwachtig met ons wijnvoorraadje, naar de Noorse grens... Net als afgelopen jaar, geen douane te zien. Wéér geluk gehad ;-)
Rond 18.00 uur komen we aan in Lødingen op de Vesteralen (zoals de noordelijke eilanden bij de Lofoten heten). De aardige camperplek op het schiereilandje aan de haven (foto rechts).
Vandaag gereden: 276km.

Woensdag 16 juli
Nu zijn we op de eilanden, Lofoten en Vesteralen, min of meer onze eindbestemming. We willen hier een weekje blijven, dus we gaan lekker van alles bekijken en rustig aan doen (deden we toch al ;-)
Het telecommueum in Lødingen is opnieuw gesloten, woensdagmiddag open van 15.00 tot 18.00 uur, maar daar wachten we niet op. We kijken nog wat rond in het stadje (2000 inw.) en aan het begin van de middag gaan we verder, op naar het volgende eiland. Na wat omzwervingen komen we bij de splinternieuwe tunnel van 7km, afgelopen winter geopend. Via tunnels en nieuwe bruggen kom je door gebieden waar voorheen nog nooit een auto is geweest, heel apart. Femma plukt de eerste bosbessen (foto). Een prachtige route, we kiezen aan het eind voor een veerboot die pas de volgende ochtend om 10.05 uur blijkt te vertrekken. Geen nood, komen we morgen gewoon terug!

We rijden een eindje terug naar een plekje om 'wild' te overnachten. Het onverharde weggetje in "the middle of nowhere" daalt scherp af naar een fjord, ik bekijk het eerst te voet en besluit pas dan om het erop te wagen. Oeps, toch steiler dan ik dacht... Beneden aangekomen is het niets, en moeten we weer terug. Volgas in de eerste versnelling, maar halverwege raakt de Ducato de grip op de in het rond spattende losse stenen kwijt en komt tot stilstand. Achteruit terug laten lopen, motor uit en eerst te voet alle losse stenen (vuistgrote keien) op de helling verwijderen. Een nieuwe, schone route uitstippelen. Dan opnieuw, aanloop, volgas en we halen het... net! Dat doen we dus niet weer...
In het nieuw ontsloten gebied, bij twee nieuwe bruggen en tussen twee tunnels in ligt een splinternieuwe parkeerplaats aan het fjord: daar overnachten we. Een prachtplekkie!
Vandaag gereden: 84km.

Donderdag 17 juli
Op tijd op, wassen, aankleden, kopje koffie en dan weg. Een kwartier later, tegen half tien, staan we opnieuw voor de veerboot te wachten. We zijn nummer 2, een ouder echtpaar was ons voor. Tegen 10.00 uur komt de (kleine) veerboot aan en mogen we erop (foto rechts). Kosten Nok 116, ca. € 14 voor een prachtige boottocht van 45 minuten. Vier bemanningsleden op 4 passagiers en 2 auto's. Kan nooit uit! We komen aan in Kaljord, op een volgend eiland, aan het eind van een doodlopende weg van 33km. We volgen deze weg terug richting bewoonde wereld, langs mooie kleine dorpjes en prachtige uitzichten.
In Sigerfjord zitten we aan het begin van de middag bij het strand, aan een boterham. Mooi plekkie, mooi weer! Een paar kinderen spelen met een luchtbed in het water. Daarna door naar Sortland, een van de grootste plaatsen op de Vesteralen. Paar boodschappen, even internetten en dan verder: via Myre naar Stø, het noordelijkste puntje van het eiland Langøya. Stø blijkt niet meer dan een groepje huizen, een buitenpost. Je zit hier een beetje "aan het eind van de wereld", en dat is een bijzonder gevoel!
We overnachten op het 'bobilcamp', een campingkje voor kampeerauto's. Maar er staan ook een paar tentjes, zelfs van Nederlanders.
We doen nog twee geocaches, na de afwas. Eentje moet zich bevinden op minder dan 100 meter van de auto, die hebben we snel gevonden! De ander op ca. 1km afstand. Een mooie wandeling, alleen met veel klimmen en dalen en moeilijk terrein wordt het toch nog een hele onderneming. Maar ook deze gevonden!
Op de terugweg, rond kwart voor tien 's avonds, onderstaand panorama gemaakt. Stø in de avondzon. Een zon die hier vannacht niet ondergaat: donkerder wordt het niet...
Vandaag gereden: 131km.

Vrijdag 18 juli
De volgende ochtend in Stø gaan we even kijken bij het uitvaren van de Leonora, de walvissafari. We hebben besloten niet mee te gaan, we hebben vorig jaar al walvissen gekeken vanuit Andenes. Bovendien doet de Leonora er 7 tot 8 uur over, dat is een volle dag op zee! Niet zo lekker, als je zeeziek wordt...
Wij vertekken richting Nyksund (foto links), een vissersdorp wat in de jaren '70 volledig was verlaten, maar sinds de jaren '80 weer wordt bewoond. Eerst door krakers en kunstenaars, nu is er ook weer een restaurant en je kunt er zelfs overnachten.
We toeren verder langs de kust, fotograferen dramatische wolkenpartijen maar hebben ondertussen redelijk goed weer. We doen boodschappen in Myre, en aan het eind van de middag vinden we een mooi plekje achterin een fjord, waar we blijven staan. Samen met een ouder Duits echtpaar in een Volkswagenbusje.
Vandaag gereden: 65km.