We worden direct om 09.15 uur opgehaald met een bus. Dan gaan we naar Petit Lanayen in België, 1 km. van de Nederlandse grens en net buiten Maastricht.

We doen daar een survival-programma met professionele begeleiding.
Tegen het eind van de middag gaan we naar Maastricht zelf, waar we eten. Daarna komt de bus ons weer halen op het Vrijthof.

Op de foto rechts komen we aan in België, bij het strandpaviljoen aan de Maas.

We maken hier kennis met de survival-specialisten Ton en Jan.
De groep wordt opgesplitst in drie kleinere groepen, die met tussenpozen van 5 minuten vertrekken.

Al spoedig dient zich het eerste obstakel aan: een steile, maar bovenal gladde en modderige helling. (foto's onder).
De opdracht: naar boven!

Op de foto hieronder zit de groep even bij te komen van dit onderdeel. Als de drie groepen weer compleet zijn maken we tijdens het vervolg van deze "wandeling" even een groepsfoto op de trap.

Wie naar boven gaat moet ook weer naar beneden... Als naar beneden betekent glijden en glibberen langs een modderige helling, dan is wat techniek vereist.

Marleen demonstreert hier die techniek: je gaat zitten op de hak van één van je schoenen, op je hurken dus. Het andere been houd je gestrekt naar voren. Evenwicht bewaren met je handen, glijden maar!

Vervolgens komen we bij een groeve (geen grot, een grot is een natuurlijk ding, groeven zijn door mensen gemaakt).
Deze groeve, die aan alle kanten doodloopt, gaan we helemaal in. Dan doen we alle lichten uit (filmpje!) waarna we proberen op de tast de uitgang terug te vinden.
Hoe je eruit ziet in het absolute pikkedonker toont hieronder de rechter foto.
Filmpje (243 Kb.)

Abseilen
Een spectaculair onderdeel, niet elk jaar in het programma: abseilen!
Dubbel gezekerd gaan de leerlingen die dat willen één voor één langs een steile helling naar beneden.
Op de linker foto de begeleiding, links Ton, rechts Jan. Op de rechterfoto Alwin, klaar voor vertrek.

Links komt Sabine naar beneden, rechts Arne Hollander. Aloys staat klaar om een en ander in goede banen te leiden.

Wie al geweest is kijkt kritisch toe naar de verrichtingen van zijn of haar medeleerling...
We bezoeken vervolgens nogmaals een groeve en doen brandweer-oefeningen zoals blijkt uit de foto's van Jack en Martin in de linkermarge.
Na dit "overleven" is het tijd voor opfrissen en optutten, zoals blijkt uit de rechterfoto hieronder.

Verslag van Karlijn Hombergen

We kwamen aan in Petit Lanayen en moesten gelijk een stuk lopen. Ik dacht: "als dit het is, is 't vet eitje!" We stonden opeens voor een berg. En steil dat 'ie was! Die moesten we beklimmen. Je kon niet normaal lopen, je gleed steeds weg. Was wel cool, maar ook best wel zwaar als je het niet gewend bent.

Toen gingen we de groeve in. Daar was het pikdonker en we moesten de uitgang vinden zonder licht. Dat was niet cool!

Daarna gingen we abseilen. Ik had zoiets van "oh, makkie! Dat doen we zo..." Toen ik naar beneden ging ben ik tegen de muur aangeklapt, dat was wat minder. Daarna ging het helemaal niet meer. Ik ben toen maar langs het touw naar beneden gegleden. Dat doe ik dus echt nooit weer!
Daarna gingen we nog een groeve in, maar die vond ik saai.

Toen gingen we naar Maastricht. Daar hebben we op een terrasje gezeten want onze benen konden niet meer....