Week 2

Sommige foto's zijn aanklikbaar voor een groter formaat!

Maandag 16 juli 2007
Op tijd opstaan, wassen aankleden, ontbijtje en hupsakee, klaarstaan!
De bus rijdt voor, en we gaan op pad om een van de grootste ijzerertsmijnen van Europa te bezoeken. Deze mijn is gewoon in bedrijf, en we gaan maar liefst ruim 1000 meter onder de grond. Eerst een stuk met de bus, dan een korte film en daarna omkleden. Helm op, jas aan, laarzen aan, zaklantaarn mee, oordopjes en, last but zeker niet least: een soort pieper die je kan identificeren voor het geval er iets mis zou gaan. De computer registreert zo wie er in of uit de mijn is.
Ik kan het iedereen die deze kant uitgaat aanbevelen: een zeer interessante excursie. En ook dat mag gezegd: wij hadden een jonge dame die zeer goed Engels sprak, uitstekende kennis van zaken en duidelijk plezier had in de rondleiding. Overal werd ruim de tijd voor genomen, we mochten alles vragen en alles filmen of fotograferen. Heel leuk. Daarna hebben we in Gallivare nog koffie gedronken in Ahults Café dat ons is aanbevolen, maar helaas niet mijn smaak. Brrrrr.

's Middags doorgereden naar Kiruna, met een omweg via het (gesmolten) IJshotel. Niet zo bijzonder, en we besloten door te rijden richting Narvik via het Nationaal park Abisko.
Voor wat betreft het doen van inkopen: de prijzen liggen misschien iets hoger dan in Nederland maar zelfs in wat het einde van de wereld lijkt (Kiruna) is een gigantische supermarkt. We hebben niet binnen gekeken, de buitenkant was al imposant genoeg.

Dinsdag 17 juli 2007
In het Abisko National Parc, aan het grote meer, hadden we een mooi plekje gevonden om te overnachten (foto rechts). Vlakbij Torneträsk, temidden van kleine boothuisjes en zomerhuisjes ("stugor") vonden we een plekje met uitzicht op het water.
De volgende ochtend op ons gemak ontbeten etc. waardoor we pas om 11.15 uur vertrokken. We rijden langs uitgestrekte meren, tussen indrukwekkende onbegroeide bergen.
Vlak voor de grens met Noorwegen doen we nog boodschappen in een grote supermarkt. De klanten hier zijn vrijwel alleen Noren, uit de omgeving van Narvik. Schijnbaar is het leven in Zweden toch een stuk goedkoper! Uiteindelijk rijden we, met onze resterende 13 liter wijn (en 'lood in de schoenen') naar de Zweeds-Noorse grens. Nu zullen we vast gesnaaid worden, door de Noorse douane. Inleveren, die wijn! En een boete van minstens € 10 per liter...

Groot is de opluchting, als er bij de grens in het geheel geen verkeer en ook geen enkele douanier te zien is. Alles is verlaten, net zoals in 2004, toen we voor het eerst in Noorwegen binnenkwamen! Speciaal 'voor de film' rijden we nog een keer terug naar Zweden, en steken video-filmend opnieuw de grens over. Het is de goden verzoeken, maar het gaat opnieuw goed!

In de loop van de middag steken we de 1001 meter lange Stjeldsundbrug over (foto rechts), en arriveren op de eilandengroep Vesteralen en Lofoten. We volgen de kustlijn van het eiland Hinnöya zodat we tegen zes uur het plaatsje Lödingen binnenrijden.
Hier vinden we een mooie overnachtingsplaats aan de haven, onder de vuurtoren (foto links). Voor NOK 75 (ca. € 10) hebben we een plekkie mét douche, toilet en overige voorzieningen (water tanken/lozen etc.)
We steken de barbeque aan, lekker glaasje wijn erbij (we hebben toch nog genoeg!). Een kop koffie na... En natuurlijk even lekker douchen (Aloys, om 21.30 uur: "shit, het warme water is op!")
Ik douche morgenvroeg wel...

Woensdag 18 juli 2007
Van Lodingen vervolgen we onze reis naar Andenes, op het noordelijkste puntje van de eilandengroep Vesteralen. Via enorme bruggen 'hoppen' we van het ene eiland naar het andere. Onderweg, in het stadje Sortland, hebben we weer een wifi-internetverbinding, zodat we even dit weblog kunnen bijwerken, post ophalen etc.

Rond een uur of drie in de middag hebben we opeens weer radiocontact met Wietse en Anja! Het blijkt dat ze zo'n 40-60 kilometer achter ons rijden. Ze komen een uurtje na ons aan in Andenes. Samen gaan we naar het kantoor van de Whale safari, maar daar wacht ons een teleurstelling. Door de harde wind van vandaag zijn alle vaarten afgelast, die van morgen zijn reeds volgeboekt.
Ook de dagafvaarten van vrijdag zitten al vol, het enige wat overblijft is de avondtocht van morgenavond. We willen er even over denken...
Een overnachtingsplek vinden we net buiten Andenes, in de natuur. Mooi beschut met hoge struiken, want er staat nog steeds een harde wind. Morgen zou het weer beter zijn, minder wind, volgens de mensen van Whale safari. We zullen zien!

Die avond komt er nog een Noor op de motor naar ons toe, hij is onze "neighbor for tonight". De man is afkomstig uit Tromso, een stad ten noorden van ons. Met de boot kon hij zijn route 5 uur inkorten! Maar de boot ging vandaag niet meer, dus komt hij zijn tentje opzetten, een vijftig meter van ons vandaan. Hij sprak prima Engels, en vroeg ons of we die twee elanden wel gezien hadden, die staan te grazen zo'n honderd meter verderop? Nou nee dus, en met de fotocamera in de aanslag gaan we ze besluipen... Onze eerste elanden in het wild!

Donderdag 19 juli 2007
Vanaf de overnachtingplaats rijden we 's morgens terug naar Andenes, we gaan 3 plaatsen boeken voor de Whale safari van vanavond. Anja weet van te voren dat ze zeeziek wordt en gaat vanavond niet mee. Daarna gaan we wat inkopen doen, drinken koffie op een terras, telefoneren met mijn schoonzus Geertje en zoeken een wifi-internetverbinding.

In de loop van de middag installeren we ons op de camping (met zandstrand, foto rechts) van Bleik, een klein dorpje aan de westkust van het eiland, enkele km's buiten Andenes. We steken de gasbarbeque aan en grillen onze Noorse moten zalm. Om half zeven melden we ons bij het boekingskantoor. Slecht nieuws: de rondleiding vooraf door het walvismuseum is afgelast en de boot gaat 1 uur later, dat betekent pas om 21.45 uur melden op de kade. Dan maar eerst terug naar de camping voor een kop koffie!

Om 22.15 uur varen we de haven uit. Hoe verder op zee, hoe dieper (de Atlantische Oceaan, we varen van het Continentaal Plat af) en hoe hoger de golven. Het eerste half uur gaat alles nog goed, daarna wordt Wietse erg stil en wat bleekjes. Dat gaat dus niet goed... De zakjes worden uitgedeeld en Wietse neemt ze dankbaar aan.

De bemanning heeft apparatuur waarmee ze walvissen kunnen horen, en we wachten tot er eentje boven komt. Donker wordt het voorlopig toch niet hier :-) We kunnen inderdaad een walvis bekijken, van een redelijke afstand. Omdat er verder geen andere walvissen te horen zijn besluit de bemanning om deze walvis te volgen. Na ca. een half uur komt hij/zij weer boven, en vaart de boot heel voorzichtig dichterbij. Deze kunnen we het heel goed zien, ook als hij/zij weer onderduikt met de karakteristieke staart-omhoog beweging. Mooi!
Dan wordt besloten om koers terug te zetten, het is bepaald niet warm met 10 graden, veel mensen zijn moe en sommigen voelen zich toch wel beroerd. Ik ben erg blij met mijn wollen hemd aan, muts op en handschoenen. Om 02.10 uur stappen we aan wal, om half drie zijn we terug op de camping. Wietse is inmiddels wel heel erg blij dat hij van de boot af is, hij zit er helemaal doorheen. Jammer, hij had er zo naar uitgekeken. Gelukkig hebben wij foto's en film gemaakt, zodat de achterblijvers toch een indruk kunnen krijgen.

Aloys en ik willen het ooit nog wel eens overdoen, maar dan vanuit Sto. Schijnt ook erg de moeite waard te zijn, maar is langer varen op de boot. Als je zeeziek bent is dat heel erg, maar daar blijken we gelukkig geen last van te hebben. Dat is dan weer mooi meegenomen.

Vrijdag 20 juli 2007
Laat naar bed, half drie, dus ook laat opgestaan. Het weer is wat minder, we lezen wat, drinken koffie en lummelen wat rond. We besluiten tegen 12.00 uur te vertrekken, maar moeten eerst nog 'sani doen', dat wil zeggen: schoon water nemen, vuil water lozen, toilet legen en vuilnis weggooien. Als alles aan kant is 'gehts wieder los'.

We verlaten nu het verste en meest noordelijke punt van onze vakantie op een Noorderbreedte van bijna 70 graden: 69,32308. Vanaf nu gaat het weer richting zuid. Dat moet ook eigenlijk wel, want morgen zijn we op de helft van onze tijd dus dat komt aardig overeen met de planning.
Het weer is niet zo geweldig, dus we rijden in een directe lijn in de richting van de zuidelijke Lofoten. De Vesteralen verlaten we via Melbu met de boot van 18.30 uur. Aan de overkant komen we aan in Fiskebol en daar vinden we een plaats om te overnachten.

Zaterdag 21 juli 2007
We rijden over de diverse eilanden in zuid-westelijke richting. Daar liggen volgens het boekje een paar aardige plaatsjes, die willen we dus wel zien. En we moeten die kant uiteindelijk toch op om met de boot naar Bodo/het vasteland over te steken. Maar omdat we wel iets meer van de omgeving willen zien rijden we met een omweg.
Eerst rijden we over het eiland Augstvagoy. Tegen het eind van de middag komen we aan in een wat grotere plaats, Solvaer. Bij de supermarkt haal ik wat verse dingen voor het weekend, Aloys heeft een draadloos internetpunt gevonden. Hoewel een groot aantal accespoints beveiligd zijn, blijven er (gelukkig voor ons) nog ruim voldoende onbeveiligde access points over.

Wietse en Anja zijn op het eiland Vestvagoy, we hebben aan het eind van de middag afgesproken in Eggum. Daar mag je overnachten voor NOK 20 (ca. € 2,40). Je staat dan aan de waterkant met vrij uitzicht over de Atlantische Oceaan. Een ideale plek om de middernachtszon te zien, en dat proberen we dus. De zon schijnt, en we zijn vol goede moed. We maken en vuurtje en roosteren wat op de barbeque. Het vuur geeft gelukkig warmte, want de zee brengt een zeer frisse wind en bovendien ontstaat geleidelijk aan wat meer bewolking. Hierdoor daalt de temperatuur tot ca 10 graden, wat hier 's nachts zo dicht aan zee normaal is.
Maar met die middernachtszon wordt het uiteindelijk niet wat, helaas: teveel bewolking. Aan de andere kant: zo hebben we wel een reden om nog eens terug te komen!

Zondag 22 juli 2007
Na het uitslapen doen we opnieuw een soort rondrit, nu over de eilanden Flakstadoy en Moskenesoy. We bekijken onder meer Henningsvaer en Nusfjord. Heel schilderachtig allemaal. We rijden door in Zuidwestelijke richting tot aan de plek waar de boot naar Bodo vertrekt. Daar spreken we mensen die er al vanaf 's morgens vroeg staan, zij hopen uiteindelijk 's avonds om 21.00 uur mee te kunnen!
Maar, zo horen we ook, bij de Toeristen-informatie kun je een plek reserveren. Dus we gaan binnen kijken. Het reserveringskantoor is al dicht, maar de zeer vriendelijke dame wijst ons op de computer die we kunnen gebruiken tegen een kleine vergoeding. Hierme kunnen we een reservering maken voor de volgende dag. Omdat we horen dat de wachttijden best lang zijn, besluiten we dat te doen. Voor NOK 160 extra zijn we verzekerd van een plek op de boot van 14.00 uur op maandag 23 juli.
Daarna rijden we ca. 4 kilometer terug, waar Wietse en Anja in het haventje van Reine een plekje voor ons hebben vrijgehouden. Het is een beetje gaan miezeren, maar binnen is het warm, droog en gezellig.