Vandaag... eh... uitgeslapen?
Buiten regent het een beetje, en het ziet er grijs uit. Dus lekker lang onder de douche. Beetje lezen, achter de laptop, achter de zender. Jakob, de 'huisbaas', die aan de deur komt, om te zegen dat de buurvrouw niet wil hebben dat ik mijn antenne aan haar dakgoot heb opgehangen.

Dus ik met Jakob de tuin in, om een en ander te veranderen. De antenne moet over het boompje heen, en Jakob heeft daarvoor een handige stok met een haakje. Als de antenne weer hangt blijkt ie qua werking nauwelijks veranderd. In ieder geval doet hij het uitstekend: ik maak achter elkaar verbindingen met Hamburg, Malmö en Uppsala (Zweden) en Zaporizhya in de Oekraïne. Met als 'kers op de taart': George KZ1H in Beverly, Massachusetts (USA).

George KZ1H is overigens, met zijn 86 jaar, al een echte "ouwe rot" in de radiohobby: hij haalde zijn zendmachtiging 72 jaar geleden(!) in 1939, op 14 jarige leeftijd. Kwam als 18 jarige, in 1943, bij de Militaire Inlichtingen Dienst.
Afijn, voor wie het leuk vindt: lees verder...

Dan ga ik ondertussen een schotel macaroni maken, niet te verwarren met wijlen Guglielmo Marconi! ;-)

Vrijdag 30 december

Het heeft hier een groot deel van de nacht gesneeuwd, en de wereld ziet er weer helemaal nieuw-wit uit. Veel mensen houden van de zon, als het sneeuwt vindt men dat hier "slecht weer". Ik houd van sneeuw, laat maar sneeuwen, de hele dag wat mij betreft!

We gaan skiën, want de komende dagen wordt het warmer. Er is zelfs regen voorspeld. Dus op tijd, in de loop van de ochtend, vertrekken we naar het Kleinwalsertal. Daar hebben ze bijna 50cm nieuwe sneeuw, dus het valt niet mee om er te komen! De laatste helling voor de piste is een hindernis die zelfs met winterbanden moeilijk te nemen is. Verkeers chaos...

We vinden nog een plek om te parkeren, al moet ik de bus er met een aanloopje, dwars door allerlei sneeuwbulten heen, inrammen.
We zijn er! Het blijkt dat er een rij van wel honderd mensen voor de lift staat. Zó druk? Moeten we dan wel gaan skiën? We twijfelen.

We nemen eerst maar een capucchino, bij Seppi. Daarna de schoenen aan, skies uit de auto, we kopen een 2-urenkaart. Omdat we van de kassa komen voegen we voorin de rij in, en zitten relatief snel in een gondel naar boven. De piste is prachtig, met al die verse sneeuw, en we zijn al snel weer beneden bij de lift. Wat blijkt? De rij is weg, het is helemaal niet druk meer! We weten niet hoe het kan, op de piste is het behoorlijk druk maar de rijen voor de lift zijn minimaal!

Na ruim 2 uur skiën zitten we aan de goulashsoep bij Seppi, en we besluiten dóór te gaan. Jammer van die urenkaart, maar we kopen er nog eentje, tot 16.00 uur. We skiën zo de hele dag, morgen kan het misschien niet meer. Na afloop gaan we eten bij Seppi, daarna rijden we naar de supermarkt in Oberstdorf voor oudejaarsboodschappen. Om een uur of 7, half acht, zijn we weer thuis.

Lees verder op de volgende dagen...